باغهای کندلوس

فيلم جالبي بود. پر از صحنه هاي ناب و بياد ماندني...
يه جورايي مجبورت ميکرد فکر کني، و جاي اينکه داستان فيلم حقايق رو بهت بگه، خودت حقايق رو بسازي تو ذهنت.
"خدایا فقط یک معجزه ی کوچيک"...

اين قسمت از فیلم رو خيلي دوست داشتم:

"نگاه کن آبان! این در مال ماست. این رنگ که ریخته هم مال ماست...این سوراخ توری مال ماست. پشه هایی که ازش می یان تو، هم مال ماست...وای! اون قدر چیز هست که مال ماست...»
:)

===
امروز سالگرد وبلاگم هست. 4 ساله شد! :)