وقتي يه ذره به اوضاع و احوال دوستام که يه موقعي باهاشون از نظر درسی و معلومات يکي بودم و الان ديگه ايران نيستن نگاه ميکنم احساس بدي بهم دست ميده....
احساس بيسوادي، احساس عقب موندگي، عقب موندگي که چون آدم توش داره غرق ميشه متوجهش نميشه...
چون اينجايي و خودتو با کسايي که اينجان مقايسه ميکيني فکر ميکني وضعت خيلي هم بد نيست، در صورتي که همش داري پس ميري، همش داره عمرت تلف ميشه.... آخرشم هيچي. ميفهمی؟؟ هيچ
ديگه به هيچ وجه تحملشو ندارم:((