سلام...
من واقعا يه جورايي شکه شدم از اينکه ديدم دوستانم اينجوري تو نظرهايي که در مورد مطلب عاشورا دادن باهم دعوا کردن:(
چند چيز به نظرم ميرسه که ميخوام بگم و اميدوارم به هيچ کدومشون بر نخوره...
ما بايد هنوز خيلي چيزا رو ياد بگيريم، بايد درک کنيم هر انساني به واسطه انسان بودنش و قوه تعقلي که داره، صاحب فکره، صاحب انديشه س و به اون فکرش اعتقاد داره...
بايد بياموزيم که هيچ وقت و در هيچ شرايطي اعتقاد افراد ديگر رو به مسخره نگيريم. حتي اگر ما خودمون اعتقادي نداريم دليلي نداره که طوري با تمسخر بيانشون کنيم که احساسات افراد برانگيخته بشه...
اگر يک نفر مخالف ما حرف زد يا اعتقادات ما رو خواست زير پا بذاره، دعوا و متلک گفتن هيچ دردي رو دوا نميکنه. وقتي ميشه به راحتي ارتباط برقرار کرد و تبادل اطلاعات کرد ديگه چه جايي براي دعوا و متلک گفتن و زير پا گذاشتن همديگه باقي ميمونه؟
در پايان واقعا يک سوال مهم برام مطرحه: "چرا بيشتر از اونکه به شرح شهادت حسين (ع) پرداخته ميشه، به فلسفه اون پرداخته نميشه؟"